(ช่วงแจ้งข่าว)
เราอยากมาระบายความรู้สึกที่เหมือนโดนให้ความหวังแล้วก็จากไปค่ะก็จะคล้ายเพลง"หลอกให้รัก"
*เรื่องนี้มาจากเรื่องจริงนะค่ะ*
(ช่วงเนื้อเรื่อง)
ตอนนี้เราอยู่มัธยม1ค่ะ เราแอบชอบเพื่อนคนหนึ่งมันอยู่ห้องข้างเราค่ะ เราชอบมันไม่ใช่เพราะความหล่อแต่เพราะความปากหมาและน่ารักเราชอบไปเล่นเกมห้องมันบ่อยๆค่ะเพราะเรามีเพื่อนสนิทอยู่ที่นั่นเยอะค่ะ เราเลยได้ใกล้ชิดกลับมันมากพอสมควรมันชอบขยี้ผมเรามันชอบว่าเราโง่555เราก็ชอบนะมันชอบบอกว่าทำไมเล่นเกมกากแบบนี้มันเลยชอบมาสอนเราอยู่เรื่อยเลยค่ะ มันทำกลับเราเหมือนแฟนทุกอย่างเราคิดว่าเราแค่คิดไปเองรึเปล่าเราไม่รู้แต่เราคิดว่ามันก็ชอบเราเพราะมันชอบแกล้งเราค่ะตั้งแต่วันแรกจนถึงวันนี้เลย ตอนนี้ก็ประมาณ4เดือนแล้วค่ะที่เราแอบชอบมัน มันดูเปลี่ยนไปนะมีช่วงหนึ่งมันไม่ค่อยคุยกับเราเอาแต่เล่นกับเพื่อนสนิทเราอีกคนที่เป็นผู้หญิงในแก๊งค์เกมของพวกมันเราก็เสียใจนะเพราะเราคิดว่ามันน่าจะชอบเพื่อนเราคนนั้นน่าจะไม่ได้ชอบเราค่ะเพราะมันชอบอ้อนเพื่อนเราแต่เราก็เฉยๆนะเพราะเพื่อนเรามีคนที่แล้วแต่เราก็กลัวว่าเพื่อนเราจะหวั่นไหวกับมันเพราะมันอ้อนและสนิทกันมาก เราก็ไม่ได้คิดไรหรอกแต่เราก็คิดแค่จุดที่มันเริ่มทุกอย่างก็คือทำไมเราสอบไม่ติดตอนนั้นทำอะไรอยู่ถ้าตอนนั้นตั้งใจอะไรๆก็ดีไปหมดแล้วเราได้แต่คิดเรื่องนี้และร้องไห้คนเดียวบ่อยๆเพราะไม่อยากให้ใครเห็นน้ำตาของเรา เราเคยมีความคิดที่จะเลิกชอบมันด้วยนะ แต่...ทำยังไงมันก็เลิกไม่ได้เราก็ได้แต่คิดว่าคนที่ผ่านๆมาเราไม่ได้คิดมากอย่างนี้ เราเลยคิดว่าเราอาจจะไม่ได้แค่ชอบแต่..เราอาจจะ...รักเขาเลยก็ได้ แต่เราไม่เคยบอกชอบใครก่อนเลยเพราะว่าเรากลัวว่าจะมองหน้ากันไม่ติดอ่ะ เราเลยคิดว่าไม่บอกดีกว่ารอบอกทีเดียวตอนปัจฉิมม.3 ละกัน ตอนนี้เราใกล้สอบและปิดเทอมแล้วเราเลยงานยุ่งมากๆเลยไม่มีเวลาได้ไปเล่นเกมกับมันเลยอ่ะเราเลยคิดว่าเราจะต้องรีบทำงานทุกอย่างให้เสจเราจะได้ไปเล่นกะมันแต่พอเรามาลองดูจริงๆแล้วเราสองห่างคณิตวิทย์มีเวลาว่างตรงกันน้อยมากๆ เราเลยคิดว่าเค้าคงชอบเพื่อนเราจริงๆแล้วแหละ เราเทียบเอาจากที่มันทำกับเรากับทำกับเพื่อนเราเราคิดว่าเราจะเลิกชอบมันอีกครั้งแต่เรากลับทำไม่ได้ เราเลยคิดอีกครั้งว่าถ้าเราสอบติดอะไรๆก็ดีไปหมดแล้วเราไม่น่าไม่ตั้งใจเลยถ้าเราตั้งใจในวันนั้นวันนี้ก็ดีไปแล้วทั้งการเรียนและเพื่อนๆและจะได้อยู่ใกล้ชิดเค้าเราเหนื่อยและเครียดมากเรื่องที่เราสอบไม่ติดถึงแม้มันจะผ่านมาประมาณ3-4เดือนแล้วก็เถอะเราเลิกคิดเรื่องนี้ไม่ได้อ่ะทำไมก็ไม่รู้ และตอนนี้ปัญหาที่หนักมากคือ "เรายังเหลือเพื่อนที่จริงใจกับเราอยู่มั้ย" เราก็คิดนะว่าเพื่อนเราคนนั้นมันยังเห็นเราเป็นเพื่อนอยู่มั้ยคือมันรู้ว่าเราชอบคนคนนั้นแต่มันก็ยังทำตัวตีสนิทจนตอนนี้พวกมันสนิทกันมาก และเพื่อนคนนั้นก็ไม่ค่อยได้คุยกับเราและชอบพูดจาแรงๆใส่เราเราเริ่มจะทนไม่ไหวแล้ว แต่เราก็ไม่รู้ว่าเราทำอะไรได้ เห้ออ ช่วยเราคิดหน่อยนะ เราจะทำยังไงดี
คนรักและเพื่อน คุณจะเลือกอะไร??
เราอยากมาระบายความรู้สึกที่เหมือนโดนให้ความหวังแล้วก็จากไปค่ะก็จะคล้ายเพลง"หลอกให้รัก"
*เรื่องนี้มาจากเรื่องจริงนะค่ะ*
(ช่วงเนื้อเรื่อง)
ตอนนี้เราอยู่มัธยม1ค่ะ เราแอบชอบเพื่อนคนหนึ่งมันอยู่ห้องข้างเราค่ะ เราชอบมันไม่ใช่เพราะความหล่อแต่เพราะความปากหมาและน่ารักเราชอบไปเล่นเกมห้องมันบ่อยๆค่ะเพราะเรามีเพื่อนสนิทอยู่ที่นั่นเยอะค่ะ เราเลยได้ใกล้ชิดกลับมันมากพอสมควรมันชอบขยี้ผมเรามันชอบว่าเราโง่555เราก็ชอบนะมันชอบบอกว่าทำไมเล่นเกมกากแบบนี้มันเลยชอบมาสอนเราอยู่เรื่อยเลยค่ะ มันทำกลับเราเหมือนแฟนทุกอย่างเราคิดว่าเราแค่คิดไปเองรึเปล่าเราไม่รู้แต่เราคิดว่ามันก็ชอบเราเพราะมันชอบแกล้งเราค่ะตั้งแต่วันแรกจนถึงวันนี้เลย ตอนนี้ก็ประมาณ4เดือนแล้วค่ะที่เราแอบชอบมัน มันดูเปลี่ยนไปนะมีช่วงหนึ่งมันไม่ค่อยคุยกับเราเอาแต่เล่นกับเพื่อนสนิทเราอีกคนที่เป็นผู้หญิงในแก๊งค์เกมของพวกมันเราก็เสียใจนะเพราะเราคิดว่ามันน่าจะชอบเพื่อนเราคนนั้นน่าจะไม่ได้ชอบเราค่ะเพราะมันชอบอ้อนเพื่อนเราแต่เราก็เฉยๆนะเพราะเพื่อนเรามีคนที่แล้วแต่เราก็กลัวว่าเพื่อนเราจะหวั่นไหวกับมันเพราะมันอ้อนและสนิทกันมาก เราก็ไม่ได้คิดไรหรอกแต่เราก็คิดแค่จุดที่มันเริ่มทุกอย่างก็คือทำไมเราสอบไม่ติดตอนนั้นทำอะไรอยู่ถ้าตอนนั้นตั้งใจอะไรๆก็ดีไปหมดแล้วเราได้แต่คิดเรื่องนี้และร้องไห้คนเดียวบ่อยๆเพราะไม่อยากให้ใครเห็นน้ำตาของเรา เราเคยมีความคิดที่จะเลิกชอบมันด้วยนะ แต่...ทำยังไงมันก็เลิกไม่ได้เราก็ได้แต่คิดว่าคนที่ผ่านๆมาเราไม่ได้คิดมากอย่างนี้ เราเลยคิดว่าเราอาจจะไม่ได้แค่ชอบแต่..เราอาจจะ...รักเขาเลยก็ได้ แต่เราไม่เคยบอกชอบใครก่อนเลยเพราะว่าเรากลัวว่าจะมองหน้ากันไม่ติดอ่ะ เราเลยคิดว่าไม่บอกดีกว่ารอบอกทีเดียวตอนปัจฉิมม.3 ละกัน ตอนนี้เราใกล้สอบและปิดเทอมแล้วเราเลยงานยุ่งมากๆเลยไม่มีเวลาได้ไปเล่นเกมกับมันเลยอ่ะเราเลยคิดว่าเราจะต้องรีบทำงานทุกอย่างให้เสจเราจะได้ไปเล่นกะมันแต่พอเรามาลองดูจริงๆแล้วเราสองห่างคณิตวิทย์มีเวลาว่างตรงกันน้อยมากๆ เราเลยคิดว่าเค้าคงชอบเพื่อนเราจริงๆแล้วแหละ เราเทียบเอาจากที่มันทำกับเรากับทำกับเพื่อนเราเราคิดว่าเราจะเลิกชอบมันอีกครั้งแต่เรากลับทำไม่ได้ เราเลยคิดอีกครั้งว่าถ้าเราสอบติดอะไรๆก็ดีไปหมดแล้วเราไม่น่าไม่ตั้งใจเลยถ้าเราตั้งใจในวันนั้นวันนี้ก็ดีไปแล้วทั้งการเรียนและเพื่อนๆและจะได้อยู่ใกล้ชิดเค้าเราเหนื่อยและเครียดมากเรื่องที่เราสอบไม่ติดถึงแม้มันจะผ่านมาประมาณ3-4เดือนแล้วก็เถอะเราเลิกคิดเรื่องนี้ไม่ได้อ่ะทำไมก็ไม่รู้ และตอนนี้ปัญหาที่หนักมากคือ "เรายังเหลือเพื่อนที่จริงใจกับเราอยู่มั้ย" เราก็คิดนะว่าเพื่อนเราคนนั้นมันยังเห็นเราเป็นเพื่อนอยู่มั้ยคือมันรู้ว่าเราชอบคนคนนั้นแต่มันก็ยังทำตัวตีสนิทจนตอนนี้พวกมันสนิทกันมาก และเพื่อนคนนั้นก็ไม่ค่อยได้คุยกับเราและชอบพูดจาแรงๆใส่เราเราเริ่มจะทนไม่ไหวแล้ว แต่เราก็ไม่รู้ว่าเราทำอะไรได้ เห้ออ ช่วยเราคิดหน่อยนะ เราจะทำยังไงดี